«سال ۹۹ با این که میدونستم سهام را گرون میفروشن خریدم» اما چرا؟
در کتاب تفکر سریع و کند دانیل کانِمَن اومده که ذهن برای تصمیم گیری دارای دو سیستمه
اولی سریعه، ناخودآگاه و بی دقت . و با صرف کمترین انرژی کار میکنه.
دومی کنده، محتاط و دقیقه و جزئیات را به دقت بررسی می کنه.
مثلا چیزی به سمت ما پرتاب میشه، سیستم اول بدون این که بدونه خطر چیه مکانیزم دفاعی رو فعال میکنه (مثلا دستمون رو جلوی صورتمون می‌گیریم)
حالا فرض کنید:
-قیمت سهام روزی ۵ درصد داره رشد میکنه
-همه جا صحبت از خرید سهامه و آدمایی که سودایی عجیب دارن میکنن
-هر روز صف عجیبی جلوی کارگزاری ها برای دریافت کد بورسی شکل میگیره
سیستم سریعِ ذهن به ما میگه که ما داریم از قافله عقب میمونیم و هر چه سریع تر باید کل پول نقدمون و هر پولی که میتونیم از هر جایی بگیریم و باهاش سهام بخریم تا این سودهای عجیب رو از دست ندیم
سیستم کندِ ذهن اما ممکنه سوالاتی رو مطرح کنه:
-آیا چیزی که قیمتش ظرف مدت کوتاهی چند برابر شده ارزش خریدن داره؟
-آیا بهتر نیست با چند نفر که سالهاست توی این زمینه کار میکنن صحبت کنم و ازشون نظر بخوام؟
-آیا همون طور که همه الان در حال خرید هستن اگه به هر دلیلی همه بخوان سهامشون رو بفروشن چه اتفاقی میفته؟
چرا سیستمِ کندِ ذهنمون اون موقع به کار نیفتاد؟
اگه از شما بپرسن دو دو تا چند تا میشه سریع میگید ۴
ولی اگه بپرسن ۱۵ ضربدر ۱۷ چند میشه اون موقعست که سیستم دوم ذهن به کار میفته
پس فقط وقتی سراغ سیستم دوم میریم که متوجه بشیم سیستم اول جوابگوی نیاز ما نیست
